Róże różańcowe

Modlitwa różańcowa

Różaniec, zwany też psałterzem Maryi, stanowi połączenie modlitwy ustnej z rozważaniami zbawczych tajemnic ujętych w cztery części: radosne, światła, bolesne i chwalebne. Modlący się, zwracając swój wzrok w stronę Chrystusa, zostaje wprowadzony w Jego tajemnice za pośrednictwem Maryi, Pośredniczki wszelkich łask. Różaniec jest zatem szkołą Maryi, w której możemy się od Niej uczyć, jak żyć, aby podobać się Bogu i pełnić Jego świętą wolę. Różaniec powstał z Pozdrowienia anielskiego i ze znanego między innymi w Egipcie sposobu odmierzania modlitwy za pomocą zawiązanych ziaren tworzących swoistą koronę. Święty Paweł, pustelnik, założyciel zakonu paulinów, używał do tego małych kamyków. Innym sposobem takiego odliczania był sznurek zawierający węzełki albo nanizane na niego ziarenka. Na grubszych węzełkach odmawiano Ojcze nasz. Z biegiem czasu zauważono, że korona z ziaren podobna jest do korony uplecionej z kwiatów (najczęściej róż) lub do nakrycia głowy używanego do przyozdabiania figur Matki Bożej. Od tych elementów zdobiących wizerunki Maryi Panny wywodzi się słowo „różaniec”. Obecna forma różańca pochodzi z XV wieku i wiąże się z osobą dominikanina Alaina de la Roche. OD niego bowiem przejęto zwyczaj odmawiania 150 razy Zdrowaś, Maryjo, czyli „psałterza duchowego”, w połączeniu z równoczesnym rozważaniem zbawczych tajemnic Chrystusa Pana. Treść do tych rozważań czerpano z Ewangelii i tradycji Kościoła. Do upowszechnienia tej modlitwy przyczyniały się bractwa różańcowe, a także święto Matki Bożej Różańcowej, które ustanowił papież Pius V jako wyraz wdzięczności za zwycięstwo odniesione przez chrześcijan nad Turkami pod Lepanto 7 października 1571 roku. Na terenie Polski różaniec rozwijał się od XVI, a zwłaszcza XVII wieku. Mocnym wezwaniem do modlitwy różańcowej stały się objawienia w Lourdes, a następnie encyklika papieża Leona XIII i poświęcenie całego października czci Matki Bożej Różańcowej. Święty Paweł VI wyjaśnił sens modlitwy różańcowej w odniesieniu do Osoby Jezusa Chrystusa i w nawiązaniu do Ewangelii. Święty Jan Paweł II wydał natomiast list apostolski Rosarium Virginis Mariae (16.10.2002). Nawiązał w nim do papieży wyróżniających się promowaniem różańca i ogłosił Rok Różańca. Jednocześnie wezwał Kościół do kontemplowania Chrystusa wraz z Maryją, wskazał na wartościową metodę medytacji tajemnic Zbawiciela i ustanowił pięć nowych „tajemnic światła” z życia Jezusa. (Za: „Jestem Różą Żywego Różańca”, Dom Wydawniczy Rafael 2020 r.)

Żywy Różaniec

Jak czytamy w statucie Stowarzyszenia Żywego Różańca (zatwierdzony przez KEP 22.06.2012 r.), jest on wspólnotą osób, które w duchu odpowiedzialności za Kościół i świat, w wielkiej prostocie otaczają modlitewną opieką tych, którzy najbardziej jej potrzebują i są wskazani zwłaszcza w Papieskich Intencjach Apostolstwa Modlitwy”. Praktyka wspólnego różańca została zainicjowana przez Paulinę Jarikot, świecką dominikankę, w Lyonie w 1826 roku, a Stowarzyszenie Żywego Różańca zatwierdził papież Grzegorz XVI w 1832 roku. W Polsce praktyka ta stała się znana już pod koniec XIX wieku. Członkowie tego prywatnego stowarzyszenia wiernych o charakterze modlitewnym i formacyjnym są podzieleni na grupy po 20 osób (jedna róża) i odmawiają każdy jedną dziesiątkę , zgodnie z ilością tajemnic w różańcu, modląc się w tej samej intencji, która jest zmieniana co miesiąc.

Paulina Jaricot pragnęła „uczynić różaniec modlitwą wszystkich” i „poprzez różaniec odnowić wiarę”. Zatem Żywy Różaniec akcentuje wspólnotowy charakter rozważania tajemnic różańcowych. Choć każdy z członków modli się tajemnicą, która jemu przypadła, w miejscu i czasie przez siebie wybranym, to jednak istotna jest więź modlitewna, czyli świadomość wspólnej modlitwy w podjętych intencjach. Aby podkreślić tę wspólnotę modlitwy, członkowie Żywego Różańca przynajmniej raz w miesiącu zbierają się na wspólną modlitwę.

Program duchowy Żywego Różańca, zgodnie ze wskazaniami Pauliny Jaricot, obejmuje:

• wypraszanie miłosierdzia Bożego przez wstawiennictwo Matki Bożej;
• troskę o wzrost wiary w duszach ludzkich;
• krzewienie modlitwy różańcowej;
• wspieranie misyjnej misji Kościoła;
• troskę o wierność nauczania Kościoła za wzorem św. Dominika

Zadania i obowiązki

Przynależność do Żywego Różańca jest związana z systematycznym wysiłkiem pomnażania łaski Bożej w swoim sercu i we wspólnocie Kościoła przez:

• Codzienne rozważanie jednej wyznaczonej tajemnicy różańca świętego;
• Udział w comiesięcznym spotkaniu formacyjnym połączonym ze zmianą tajemnic;
• Uczestnictwo w życiu sakramentalnym Kościoła;
• Rozszerzanie czci Najświętszej Maryi Panny przykładem życia i działalnością apostolską, zwłaszcza przez krzewienie modlitwy różańcowej;
• Odważne stawanie w obronie wiary;
• Udział w pogrzebie członka Żywego Różańca należącego do tej samej róży;
• Kapłani należący do stowarzyszenia ofiarują raz w roku Mszę Świętą w intencji Żywego Różańca, zaś osoby zakonne ofiarują w tej samej intencji jedną Komunię Świętą w roku.

Przywileje członków

Każdy z członków Żywego Różańca, na podstawie przywileju udzielonego przez Stolicę Apostolską (Dekret Penitencjarii Apostolskiej z 25.10.1967 r.), może zyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami w dniu:

• przyjęcia do Żywego Różańca;
• uroczystości Narodzenia Pańskiego (25 grudnia);
• uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego;
• uroczystości Zwiastowania Pańskiego (25 marca);
• uroczystości Wniebowzięcia NMP (15 sierpnia);
• wspomnienia NMP Różańcowej (7 października);
• uroczystości Niepokalanego Poczęcia NMP (8 grudnia);
• święta Ofiarowania Pańskiego (2 lutego).

Ponadto uczestniczy on w dobrach duchowych Zakonu Kaznodziejskiego (dominikanie) oraz w obietnicach Najświętszej Maryi Panny dotyczących tych, którzy odmawiają różaniec. Członkowie Żywego Różańca są otoczeni modlitwą pozostałych członków stowarzyszenia (róży) zarówno za życia jak i po śmierci. (Za: „Jestem Różą Żywego Różańca, Dom Wydawniczy Rafael 2020 r.)

Pełnatycze:

1. p. Hadała Danuta
2. p. Sawa Janina
3. p. Gąsior Helena
4. p. Świtalski Jan
5. p. Chadała Marzena
6. p. Czura Katarzyna
7. p. Zając Mariola
8. p. Malawska Anna

Cząstkowice:

1. p. Kraśniak Janina

Wola Roźwienicka:

1. p. Michałuszka Helena
2. p. Michałowska Janina
3. p. Gaweł Katarzyna
4. p. Bieniasz Helena

Królowa Różańca Świętego